Friday, December 16, 2005

کوچکترین عدد، به معنی حقیقی کلمه ی عدد، دو است.
زمان چیست، ارسطو

این جا را پیش از هبوط آدم-انسان از هرچه که حالا دیگر هست، تفریق کرده بودند. من و تو، قبل از بقیه و بعداً به این تفریق اضافه شدیم که خوب خودمان را ببینیم. چه قدر تایم داشتیم؟ چند تایم؟ من چند بار به تو نگاه کردم و از بار اول همان شدم که دیدم: مردی که زنی را نگاه می کرد و صدایش از جنس کلمه بود. تو از قبل بودی، و ما دو مرد ماندیم. دو مرد که دیگر چیزی برای نگاه کردن نداشتند را چون نگاه نمی کردند می گفتند. این را که من مرد شده بود، که بارهای بعد هم وقتی دیگر کدامشان باید می شد و اصلاً چه چیزی می شد شد چه طور اتفاق می افتادند. این را که هر دو به چیزی نگاه می کردند که خودِ آنها بود و نبود. که یک دیگر شده بودند. دویی که دیگر یک: زمان.
توضیح: آن چه خواندید نام ِ این نوشته است.

تا در آیینه پدیدار آیی
عمری دراز در آن نگریستم
من برکه ها
و دریاها را گریستم
شاملو

No comments: