پیش نوشت: بعضی از مسائل -حتا در زمان نامحدود- قابل حل نیستند.

پریشان نوشتِ مسئله محور
کتاب هایی باز، رها شده در هرجا ی نقشه ی اتاق.
قدم هایی که تا این کتاب ها می روی و باز می گردی.
نقطه ای روی نقشه هست که اول بار نوک پرگار را آنجا فرو می کنی. این نقشه چیزی از جهان کم ندارد، نه از مکان و زمان، بل از جهان.
او برای یافتن مختصات این نقطه ی بی بعد، مدت ها گشته بود. ولی تو دکارت نیستی.
دایره هایی به مرکز یک نقطه ی اشتباه. با شعاعی که هر آن بزرگ تر از آن ِ پیش است.
(حالا کف دستت را بگیر. می خواهم پرگارت را ببینم.
فقط همین قدر باز می شود؟)
قدم هایت، تا کتاب هایی باز. این قدر باز که بی نوشته.
کتاب هایی برای نوشتن.

پس نوشت: و البته این ها تنها مسائلی هستند که وجود دارند.