I

بعد از لاله ها نتوانسته ام چیزی بنویسم. شاید نخواسته ام یعنی. فرصتش را همان موقع هم نداشتم می نوشتم. نوشتن برای من مهم است، به عنوان یک پدیده ی بزرگ خودش را برایم مطرح می کند. برام مهم است یعنی اگر برای نوشتن داشته باشم و هر کاری هم باشد می گذارم و می نویسم. که چی اش را نمی دانم نپرس. اما شاید بپرسی و بهش فکر کنم بد هم نباشد. چرا باید بنویسم. هر دلیلی بیاورم راستش نیست همه اش نیست پس نمی آورم نمی گویم. اما فکر می کنم. درباره ی نوشتن می نویسم. درباره اطرافِ نوشتن، نه خود خودش. چون از خود خودش گفتن همه ی گفتن نیست. راست نیست. گفتم که. من اطرافش می نویسم و حرف می زنم و

- من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من من
- زهرمار ِ من!