داستان من اینجا تمام می شود. باید کتاب را بست. جمله ها را نمی توان از آخر به اول خواند. هزار بار دیگر هم اگر بنویسم همین اند. خودشان را تحمیل می کنند که همین باشند. دیگر نمی شود. باید کتاب تازه ای دست گرفت. باید خوشحال بود که این جمله ها دیگر مصرف شده اند. دفن شده اند توی کتاب بسته و دیگر خودشان را تحمیل نمی کنند. حتا همین هم که نوشته ام زیاد است. جمله ی آخر، همیشه اضافی ست.