Friday, June 20, 2008

او دوست ِ من است
او كه با لبخندی
محكم در آغوشش می‌‌گیرم
و می‌گویم خداحافظ

آن دیگری
كه لبخند و آغوشش
پايم را سست می‌كند
دوست ِ من نیست

4 comments:

Anonymous said...

محرک فکر و در عین حال به طرز شیطنت آمیزی زیباست. حتی وقتی آن را کاملا مانند یک گزارش میخوانم

پ said...

:)

مه یار ارجمند راد said...

!گاهی شعر ها هم اپلای می کنند

Anonymous said...

دیوانه وار دیوانه ام می کند حقیقت دیوانه خوابیده در این سطور
و دهانم تلخ می ماند از این حقیقت همیشه تلخ